Küstümü dost yol kapanır yol aranmaz

Yanarım
Yandığımı kimseye anlatamadım
Dimağım dolu dolu bu dilim fakir
Boş bir gürültüdür hoş sedayla dolduramadım
Gözüm dolu dolu yüreğim bakir
Ardında kaldım isteklerin olduramadım
Despot dediler boş verdim dünya işine
Öyle seyirci oldu düşlerime ahir, bir dost yüzünden
Cahile akıl verme cahilliğimden
Yanarım yaralarımı eyletemem
Ben hastan dost benden oldu cahilliğinden
Et şimdi neyle neylersen sus
Hangi acıyla sabah edersen beni çağırma
Demedim mi sana ben kibrin sıra
Değer bil kendin hep bil,şaşırma
Demedim mi güzelim,bu çınar,çınar budanmaz
Küstümü dost yol kapanır yol aranmaz