Küstüm utandım! ..

Ceylan gibi sekip kayalarımın üstünden,
Kaçıp gittin ÇİMEN’ime basarak;
DAĞ’lığıma KÜSTÜM!

Beni bir deniz gibi dalga dalga boğdun,
aşkının girdabında öldüm!
Bir orman içinde yaşlı selviler arasında kaybettin;
Sonra ‘GİR’ dedin içeri,
Sevda tünelinde öldürdün;
SAĞLIĞIMA KÜSTÜM!

Ben sana yandım, sana kandım…
Kandırdın senelerce!
Uluslararası trafiğe yakalandığını okudum
mektuplarında hep; gelmedin;
SAFLIĞIMA KÜSTÜM!

Kah Mecnun oldum
kah Kerem…
Her sözde her masalda hasretin!
kah viran oldum
kah yandım!
Kah sazım gökte
inatta isyanda kaldım,
Kah Neşet Ertaş’ım,
kah Ferhat oldum böyle durmadan
KAHLIĞIMA KÜSTÜM!

Yıllarca yanlış anlatıldım, dinledin!
Sen hep beni yanlış bildin velhasıl…
Ben seni sevdim! ben, ben seni özledim,
Ben yüzlerce kez senin için öldüm,
Dirildim asıl!
Değmedin..değmedin güzel!
Onun için ÇAĞLIĞIMDAN UTANDIM!

19.01.2001-CUMA-KIRIKKALE