Küstüm Ustam Şiiri - Binnur Doğan 2

KÜSTÜM USTAM

Biliyor musun Ustam; ben şiirlere de küstüm
Yok yok dinlemeye değil yazmaya...
Daha doğrusu küstürdüler
Dur dur küfür etme hemen
Yazık ki bir tek şiirlerimdi içimi döktüğüm onlara da lalım artık.
Anlayacağın öyle doldum ki
Boğazımda bir isyan var kelimeler arasında
Yutkunmam da mümkün değil; nefes almak istemezken.
Evet ya;
Kendimi rafa kaldırmışım da üstüm de ölü toprağı misali toz toplanmış, hiç değeri olmayan bir biblo misali hissediyorum.
Çatlayıp kırılmışım
Parçalarım eksilmiş yok önemi
Sonra göze batar hale gelmişim ve atılıyorum bir eskicinin arabasına
Karşılığım da bir mandal dahi alınmadan

Anlayacağın Ustam yok yokluğumun önemi
Kimse demiyor yeri belli
Kimse özlemiyor benimle olan anısını
Hiç mi beceremedim birisinin gönlüne bahar olmayı?
Gözlerine renk katmayı
Ruhunda esip
Fikrinde dolanmayı
Hiç mi beceremedim özlenmeyi hak etmeyi de
Arayıp sormaz kimse halimi?

İşte durum bundan ibaret Ustam!
Ve;
Mutluluğa da küstüm beklemiyorum artık kendisini
Tam sarılacak gibi oluyor gülümseyip benliğime
Sonra fersah fersah kaçıyor benden
Hay anasını sattığım mutluluk
Anan da var mı bilmiyorum ki
Uğradığın, kapısından ayrılamadıklarının bizden farkı nede adam ayırıyorsun?

Öyle işte be Ustam
Küstüm; şiire, gazele, şarkıya, türküye
Küstüm içimdeki hep boşa çıkan yaşama sevincine
Küstüm sevmeye sevilmeye
Yok ya sevmeye küstüm demeyim de sevilmeye kalmadı inancım desem daha doğru olur
Zaten;
Özlem denilen durakta durmayan seviyorum demesin...
Özlemiyorsa seviyorum diyen bu işte bir hesap hatası var bence.
Yada;
Kapısında bekletmek için kendini seveni yalandan, yavanca seni seviyorum demesi
Çıkamadım içinden
Ne demeli şimdi bu işe bilemedim
İşte o sebepten sustum sustum
Her şeyden vazgeçip de sevmekten vazgeçmediğim özlemeyen sevgiliye
Sumaktan ziyade küstüm Ustam küstüm...
Binnur Doğan
06.01.2024
10.55