Küstüm Sana Şiiri - Kazım Gök

Havadan sudan eskide kalan hikâyelerle sürtüştün
Bulutların negatif enerji yüklü şimşeklerle örtüştün
Yaktın ağzımı dilimi yükseklerden yüreğime düştün
Küstüm sana sesimi duymaz oldun içimde ölmüştün

Yaşın geçti artık ela gözünü kataraktla perdeliyor sun
Uzaktan sevgimi göremiyor yakınıma da gelemiyor sun
Kalp gözün kapanmış miyop gözünle de seçemiyor sun
Küstüm sana beni mazimizdeki gönlünle göremiyor sun

Soğuk bir rüzgâr esti senden uzaklarda üşüye kaldım
Sözlerindeki ateşle yandım sıcaktan uyumadım daldım
Dilim sustu gözümün yaşını kuruyan bir pınara saldım
Küstüm sana bir çift söz söyleyince bana dersimi aldım

Gece ayaz gündüz poyrazın soğuktur üşütürsün beni
Don olmasa bile kemiğime geçer sızın titretirsin beni
Çekinirim sana yakın olmaktan uzağa kaçırırsın beni
Küstüm sana soğuduktan sonra neyleyim sarsan beni

Gözünde sevgimin çok küçük olduğunu anlattın bana
Sen kapatınca yolunu kesip içime akıtıp saklattın bana
Sığmayınca kabına dolup taşan gözlerimi ağlattın bana
Küstüm sana yüreğimde açtığın yaraları dağlattın bana

Ben yıllarca senin elinden ne kadar acı varsa çektim
Yetmedi mi boynumu büktüm kaderim bu diye çektim
Sana kahır buğz edip insafsızsın bile diyemeyecektim
Küstüm sana artık yanına çağırsan bile gelmeyecektim

Kalbimdeki kırıktan öpmen mümkün olsa ancak barışırım
Ben sensiz susarım konuşmam garip olur sefillere karışırım
Ben seni en son üzecek kişiyim ama neden bilmem kırışırım
Küstüm sana kem sözünden köşe bucak demeden kaçışırım