Ömür ağacını söktüm kökünden
Kestim, gidiyorum..dal sana kalsın
Savruldum, kurtuldum yaprak yükünden
Estim, gidiyorum...yel sana kalsın
Bin yanlış karıştı bir tek doğruma
Gün sustu,sırt döndü gece çağrıma
Gönül ocağında közü bağrıma
Bastım, gidiyorum... kül sana kalsın
Yıkadım bunalık suda yüzümü
Dipsiz kuyulara atım özümü
Yumdum gözlerimi yuttum sözümü
Sustum, gidiyorum...dil sana kalsın
Yamayıp aşk ile ten cübbesini
Onardım gönlümün kulübesini
Vuslat duvarına düş heybesini
Astım, gidiyorum...tül sana kalsın
Toplayıp derleyip dört yan dört köşe
Ne varsa dürüp de attım ateşe
Aya, yıldızlara, güne, güneşe
Küstüm, gidiyorum... dünya sana kalsın
Ömer Aktaş
Kayıt Tarihi : 16.2.2024 20:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)