Gençtim
babam evden kovmuştu
bir pazar günü tekme tokat
sevgilim terk etmişti
bakmaya doyamadığım dudaklarını
öpmedim diye
canımdan bezdim sonunda
dostlarım da beni terk edince
dayımın bir silahı vardı
çaldım onu evinden
tetiği yokmuş
sıkamadım kurşunu beynime
bir evin dördüncü katından atladım
sol ayağım kırıldı
bir ay sonra taburcu oldum hastaneden
asayım dedim kendimi
tavan çöktü
üç gün sonra çıkardılar enkazdan
tam açlıktan ölmek üzereyken
dayanamadım küfrettim ölüme
gelmişine, geleceğine
küsüs ecelle o günden beri
yılardır ne ben onu ararım
ne de o
sorar beni...
Kayıt Tarihi : 21.5.2005 02:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yücel Gürsaç](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/05/21/kustum-ecele.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!