Birbirimize düşkün aşk çiçekleriydik,
Öylede kapılmıştık ki,
Öylede unutmuştuk ki zamanı,
Sulamayı unuttuk sevgimizi.
Gül kokulu geceler yaşarken,
Hiç düşünmedik günah kokan sevişmeleri.
Oysa incitiyordu tenimizi,
İncitiyordu bedenimizi,
Çarmıha gerilmiş ruhlar gibi...
Yine hüzünlü, yine yitik..
Damarlarımızda aşkın o zehirli kanı.
Artık biliyoruz, küstüm çiçeklerini sulayıp durduğumuzu,
Artık biliyoruz, zamanımızı yanlış kullandığımızı.
Gidecek yeri olmayan sevgililerdik,
Sevmeden sevişmedik.
Birbirimizi kıstırdığımız sokağa adımızı koyduk,
Sesimizden, gülüşümüzden tanıyorduk orayı,
Birbirimize sakladığımız şeylerin kokusu sinmişti içine
Öylesine inanıyorduk ki,
Öyle çok öpüşüyorduk ki,
İnatçı ruhumuza işlemişti...
Yine hüzünlü, yine yitik..
Damarlarımızda aşkın o zehirli kanı.
Artık biliyoruz, küstüm çiçeklerini sulayıp durduğumuzu,
Artık biliyoruz, zamanımızı yanlış kullandığımızı.
Kayıt Tarihi : 8.6.2009 12:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!