Küstüm çiçeği gibi Şiiri - Gencay Coşkun

Kapalı bir içtim
Kendi içlerime doğru
Günlerimin sayısı çoğaldıkça
Bir başka bakıyordum hayata
Sayılardan bir dünya
Çıkışı bulabilene aşk olsun

İçime gittikçe
Kayboluyordum
Çok eski bir uygarlığın
Alfabesini çözer gibi
Bakıyordum
Kendi iç duvar resimlerime
Duvarlarımda
Güller, Kalpler, Güneş çiziliydi.
Tam ortasında kocaman “bir” vardı.
Sonrası karanlıktı
Işık korkarak gelebiliyordu
O da bin bir naz ediyordu

Kapalı bir içtim
Susuzluğum hiç geçmedi
Gittikçe daha karanlıktı anılarım
Kaybolan parçalarım
Tavan arası gibi
İç arası bir yerlere saklanmıştı
Yılların tortusu vardı üstüne
Hangi savaşın
İzlerini taşıyorlardı kim bilir
Kaç kez kan deymişti üstlerine
Bu kadar kayıp parçamı
Ne zaman buralara saklamıştım
Yada kendileri saklanmıştı
Kayıp düşler memleketin kapıları
İçimin kuytularında
Kırmızı gölgelerin içindeydi

İçim gidiyordu
Ben gidiyordum
Bir şeylerim siliniyordu
Ben önde gitme derdinde
Kendimden içimden kaçıyordum
Kendi iç sularımdakiler
Yitirilmişliklerin belgeleriydi
Hüzünler, küskünlükler,
Ah keşke yapsaydım dediklerim
Saymaya kalksam ki saymam
Saymadan saklarım onları

Anlaşılmazlık çöküyordu üstüme
Zamanda kayıp bir birimde
Gariban oluyordum
Gün gittikçe
Ben iyicene kapanıyordum
Küstüm çiçeği gibi
Yüreğime dokunuldukça
Kapanıyordum içlerime..