Küstüm Be Gülüm Şiiri - Ali Türkmen

Hasretin kalbimde hançer misali
Bülbül eyler dalında inletir beni
Aşkım sabrımı deniyor sanki
Nefesim tükendi, sustum be gülüm

Gözlerinde gördüğüm, yalan değil gerçekti
Ver desem vermeye canım yetmezdi
Bu aşkın katili sen oldun bil ki
Yalanlar söyledin, kandım be gülüm

Bu öyle bir yangın öyle bir ateş ki
Küllenir sönmeyi unutur san ki
Deryaları dinlemez aşkın alevi
Ateşim sen oldun yandım be gülüm

Gözlerim bilmezdi hüznün rengini
Aldın götürdün kalbimdeki neşeyi
Tufana çevirdin sevda yelini
Tayfun oldun, boran oldun, estin be gülüm

Feryadı figanlara karışan sesimi
Çektiğim çilenin, özlemin tarifini
Gözlerimden dinle perişan halimi
Yağmur oldun, gözlerimden, düştün be gülüm

Ne yapsan nafile yorma kendini
İnsafsız ithamlarla kırma kalbimi
Zulmün aşkımı öldürmüyor ki
Kızmadım bir çilene, güldüm be gülüm

Seninle değişir şu ömrümün mevsimi
Seninle yaşarım gece gündüz her demi
Efkârım başımdan gitmek bilmez ki
Duman duman başımda, tüttün be gülüm

Kayan yıldızlardır bu hasretin şahidi
Vuslata tutmuştum her dileğimi
Kalbi kırık bıraktın ümitlerimi
Tuttuğum her dileği, saldım be gülüm

Gururun mu bağladı tatlı dilini
Kimlerden öğrendin isyan etmeyi
Sitemkâr sözlerin kırdı kalbimi
Darıldım ben sana, küstüm be gülüm