Küstüm!
Artık konuşmuyorum seninle,
Yoksun artık hayatımda
Bırakıyorum seni umutsuzluklarınla
Hayal kırıklıklarınla
Kapatıp sana dair kapıları
Tükenmişliğin içinde
Bırakıp gidiyorum seni…
Küstüm!
Ne insanlara,
Ne kadere,
Ne de vefasız yare küstüm.
Ben kendime küstüm
Beni benden eden,
Beni bu hale koyan kendime
Küstüm…
Küstüm!
Beni boş hayallerin peşinde
Bir o yana bir bu yana savuran kendime küstüm.
Deli sevdaların peşinde
Yüreğimi kalpsiz ellere sunan,
Sunmakla kalmayıp oyuncak ettiren kendime küstüm.
Bana savaş açıp,
Beni enkaza çeviren kendime küstüm.
Küstüm!
Beni benden eden kendime küstüm.
Şimdi!
Eski bana dair ne varsa
Gömüyorum kara toprağa,
Birde Fatiha okudum kendime
Kaybettiklerimin hatırına.
Arkamı dönüp gidiyorum yeni bir ben olmaya.
Yeni bir ben bulmaya…
Canan Uncu KARAMAN
11.10.2011
Kayıt Tarihi : 11.10.2011 20:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Önce kendinizle sonra kendinizden ettiklerinizle hep barışık olmanız dileğiyle, küstüren utansın dermişim...tebrikler
TÜM YORUMLAR (6)