Küstüm Şiiri - Ersin Çakmak

ilk önce geceye küstüm,
gecenin beni kandıran yıldızlarına.
her seferinde kandırdılar beni,
bana seni sevdirdiler.
önce yıldız nazlı aşk şiirleri okudu,
sonra o yalancı seraplarla dolu karanlık uyuttu beni.
gece boş durmadı rüyama soktu seni,
saf bir bebek gibi inandım hemen,
rüyanın sihirli büyüsüne.
aklıma seni an gibi düşüren gecelere küstüm.
her sabah uyandığımda içimdeki bu olmamışlıkta ne
sabahlara küstüm,
rüyamın en tenha en hoş yerinde bana dürten sabahlara,
rüyamda bile ayırdı beni senden.
heyecanla dolaştırıp bütün odaları,
bana seni aratan sabahlara küstüm.
o sisli yağmurlara küstüm,
bulutlara,
hayallere küstüm,
umutlara.
ne yağmur geri getirdi seni bana,
ne de umutlar.
şimdi alıp başımı bacaklarımın arasına seni düşünüyorum.
artık sadece kendime küsüyorum.
kimseyle konuşmuyorum,
rakı kadehimin dışında.
silah dayasalar başıma,
bıçak dayasalar düğmük düğmük boğazıma,
bakıtamazlar beni bakmam aynaya,
kendime küstüm derinden,
unutmadığı için seni, unutamadığı için...