Küstüm Şiiri - İbrahim Çiçek

Yüreğim pas tuttu çıkmaz nefesim
Kimselere değil kadere küstüm
Dostlara duyurmak değildi kastım
Kimselere değil kadere küstüm

Yürüdüğüm yollar ızdırap dolu
Bu yolda kırıldı garibin kolu
Döküldü gözümden hep dolu dolu
Kimselere değil kadere küstüm

Gönül bağım hazan baykuşlar konar
Sıkıntılar kat kat içime dolar
Bahçemde çiçekler açmadan solar
Kimselere değil kadere küstüm

İbrahim der çile çektim bu yaşta
Lezzet hiç kalmadı yediğim aşta
Çektiğimi yazdım ben böyle işte
Kimselere değil kadere küstüm