Ben Yoruldum Dostum Şiiri - Kerim Bulat

Ben yoruldum dostum, yuttum dilimi,
Öyle yorgunum ki; dünyaya küstüm..
Ölüm özler beni, ben de ölümü,
Öyle kırgınım ki; aynaya küstüm..

Ben vuruldum dostum özden, yürekten,
Öyle masumum ki; yaraya küstüm..
Gitti gözün feri, '''ahhh'' diyerekten,
Öyle mahkumum ki; rüyaya küstüm..

Ben darıldım dostum, sönen güneşe,
Öyle meftunum ki; aya küstüm..
Gönül kora düştü, yürek ateşe,
Öyle Mecnunum ki; Leylâya küstüm..

Ben sarıldım dostum, kuru gölgeye,
Öyle suçsuzum ki; sevdaya küstüm..
Gönlüm kurur ıssız çöller içinde,
Öyle susuzum ki; deryaya küstüm..

Ben serildim dostum, derde derinden,
Öyle yayamam ki; veylaya küstüm..
Razıyım Rabbimden hem kaderinden,
Öyle diyemem ki; ''Mevlâ'ya küstüm''..