İnsanca yanaşmak istedim ama
Dikeni batıran gül küstü bana
Dik olan başımı gömmedim kuma
Dost bildiğim nice kul küstü bana
Dost için kendimi hep heba ettim
Namert sofrasını elimle ittim
Arkama bakmadan yürüdüm gittim
Sebebini sormadan yol küstü bana
Bu kadar ucuz mu insanlık dostum
Dönen dolaplara iğrendim, kustum
Bir hatır uğruna yutkundum sustum
Kemiği olmayan dil küstü bana
Olup bitenlere şaşkınca baktım
Eyvallah etmekten sonunda bıktım
Arı kovanına çomağı soktum
Arı değil ama bal küstü bana
Âşık oldum kapıldım aşk seline
Şaşırdım dünyanın garip haline
Dertleri yükledim sazın teline
Sazım çalmaz oldu tel küstü bana
29 Mart 2013
Cuma
Kayıt Tarihi : 22.3.2017 16:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!