Küstü mü Ihlamurlar Şiiri - Murat Önder

Bu kaçıncı baharı bu kaçıncı yazıdır,
Bir yara var gönülde günden güne azıtır,
Hasretin yüreğimde kapanmaz bir sızıdır,
Bu onulmaz yaraya küstü mü ıhlamurlar.

Ey varlığın sebebi ile içimde yanan,
Yangınları içimde arza arşa dayanan,
Diyorsun ki düşümde birazcık daha dayan,
Yoruldum yorgunluğa küstü mü ıhlamurlar.

Dua ile niyaz var gece gündüz dilimde,
İsmini hıfzetti yâr kağıtlarda kalemde,
Çiçek çiçek donandı ıhlamurlar alemde,
Senin gönül dağına küstü mü ıhlamurlar.

İsmin yâr iken öze dil nasıl başka olur,
Ateş yangın duman bir kül nasıl başka olur,
Arzım sana yazıldı hâl nasıl başka olur,
Sır dolu yolculuğa küstü mü ıhlamurlar.

Rüya rüya düşerken geceye gülen yüzün,
Yakışır mı sevgili sevgiliye bu hüzün,
Tebessümler içinde uyanırım ansızın,
Yoksa mutluluğa küstü mü ıhlamurlar.

Her düşün tesirinden, gün doğmadan uyandım,
Eridi umutlarım azaldıkça azaldım
Yâr gittiğin o günü takvimlerden kopardım,
Her vuslat şafağına küstü mü ıhlamurlar.

Ayrılığın busesi dokununca yüzüme,
Bir kor düştü apansız cehennemden özüme,
Binlerce cinayeti sıraladı gözüme,
Sevda yüklü canlara küstü mü ıhlamurlar.

Ne şarkılar eskidi ne şiirler tükendi,
Her biri vuslat için aşka biat edendi,
Hep ıhlamurlar çiçek açtığı zaman dendi,
Küçük Kara’coğlana küstü mü ıhlamurlar...