Dinlemiyor, görmüyorum İstanbul seni gözüm kulağım kapalı
Neyine bakayım nesini dinleyeyim karanlığa gömülmüş yeşili alı
Ağlar durur sessiz sessiz dalgalarla darbe yiyen her yalı
Kıbleye bakar durur yüzleri bir zamanların taşlaşmış nice hanedanı...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta