Küsmüş Şiiri - Murat Ülkü

Sabah yine delirdim, kalem gam yükü.
Şiirlere ilham olan yar bana küsmüş
Yıldıramaz bunlar beni, soyadım ülkü
Uzaktan dokumadan sevdiğim yar bana küsmüş...

Bilmiyor ki özledikce kalbim de bozuluyor ritim.
Sevdikce eriyip bitiyor murat santim santim.
Aşk denen bu derde çare bulamadı, ne ilim ne bilim.
Ben ağır ağır ölüme giderken, yar bana küsmüş...

Ben seni sevdikçe ruhumda gonca güller açıyor.
Dingin hayatıma bilmediğim renkler, ahenk katýyor.
Çalılar dikenler bile seninle güzel kokuyor
Biricik gonca gülüm dediğim yar bana küsmüş

Delidir doludur ama ince narindir.
Bir kelime eder ama mânâ derindir.
Ağzından çikan her sōz bir incidir.
Dilinden bal damayan yar bana küsmüş..

Ah edemez murat, kopar kıyamet dünya yıkılır
Yüreğe har düşer, söndüren sular yakılır.
Her bir damla göz yaşı, kurşun olur beyne sıkılır
İyi değilim, ihtiyacım var gel dediğim yar bana küsmüş...

Bilemedim bende yar niye bana küsmüş,
Halbu ki bilir kendi, ona boynum kıldan incedir.
Geçti artık, bir daha yüzüne bakmam demiş
Sen bendin ben senim dediğim yar bana küsmüş.

Ne haldeyim bilmeden ardımdan atmış
Sanki bana yetmez gibi bir dertte o katmış
Ben sabahı beklerken, o huzurla yatmış
Derdim sen dermanım sen dediğim yar bana küşmüş..

Ben acılarla kıvranırken gülüşümü beklemiş
Bilmediği için acımı, tatlı bir söz gözlemiş
Seviyorum derken bile arkasına sitem eklemiş
Varım yoğum, herşeyin dediğim yar bana küsmüş..

Muradım senin askın başına tatlı beladır
Gönlün yüce den yüce, sevdan âlâdan âlâdır
Gururu bitirir aşk, tükürüğünü yalatır
Eşim dostum sevdiğim dediğim yar bana küsmüş...