Küsme Oğul. Şiiri - Mehmet Şahan

KÜSME OĞUL

Unutma ki insanız biz hepimiz beşeriz,
Hatamızı görsen de kimseye küsme oğul!
Dil bilmeyen lisanız, belki bizde düşeriz,
Biraz ödün versen de kimseye küsme oğul!

Sıratından saparak doğruluktan şaşarız,
Her fırsatı kaparak çoğu maddi yaşarız…
Kibir, gurur yaparak bazen haddi aşarız,
Yanlış diye yersen de kimseye küsme oğul!

Kokmuş olsa pastamız, yüze puan atılmaz,
Henüz yoksa ustamız, öze bühtan katılmaz!
Ne mükemmel ne tamız, göze alan satılmaz
Ben satarım dersen de kimseye küsme oğul!

Yan komşunun tavuğu tüneyince kümese,
Tam karşının kovuğu dar gelince kafese,
Ham çarşının kavuğu zor verince nefese,
Dar kalıba girsen de kimseye küsme oğul!

Gönül dağın düz eyle, zirveleri baş eğsin,
Sevgi bağın güz eyle, hücreleri yaş eğsin!
Dostluk ağın haz eyle, zülüfleri kaş eğsin,
Zülfün yere sersen de kimseye küsme oğul!

Şahan der ki niyetin mutlak olmalı asıl,
Aslolan ise Hak’tır, araya almadan fasıl!
Dilin Hakk’a döndükçe nefsin olsa munfasıl,
Zor menzile ersen de kimseye küsme oğul!

MEHMET ŞAHAN
31.01.2018-İstanbul