Küsme bana sen ah ölürüm ben
Içimdeki bu seni ah öldüremem
Ağlayan yüzümü hiç güldüremem
Gönlümdeki bu ateşi söndüremem
Söze nasıl başlayacağımı bilmiyorum sahiden
İlham gelir ve elime kalemi alırım ben aniden
İsterseniz bahsedeyim geçmişim ve maziden
Kalbimdeki mezarliktir benim en büyük hazinem
Eminmisiniz yani anlatimmi ben sahiden
O zaman başlamaliyin orta okul ikiden
Ağır başlı bir cocuk bir o kadar da yaramaz
Saygısızlık yapmaz ama hiç yerinde duramaz
Herkesin yuzune vurur arkasindan kinamaz
Kılmıyordu namaz ama hiç kötülük yapamaz
Cesareti çok büyüktü hiç kimseden korkamaz
Haksızlığa baş kaldırır aşka boyun bükerdi
Bileğini büken olmadı oydu herkesin derdi
Lisede bir aşka düştü ve kendine gelemedi
Yıllarca Hüzünlüydu hiç yüzü gülmedi
Kör olmuştu herşeye gerçek yüzünü görmedi
Yıllarca şiir yazdı kalemi hiç tükenmedi
Deli şair dediler de kimseye gücenmedi
İlk darbeyi aşktan alip sonra kendine geldi
Güveni kırılmıştı artık kimseyi sevmedi
Babasından başka hiç kimseye güvenmedi
Küsme bana sen ah ölürüm ben
Içimdeki bu seni ah öldüremem
Ağlayan yüzümü hiç güldüremem
Gönlümdeki bu ateşi söndüremem
8 yasimdan beri savaşıyorum hayatla
Tek başıma durdum ben ayakta
Işlerini bitirip Okula koşardım yalin ayakla
Tenefüs aralarında arkadaşlar diyordu ip atla
Hadi kendini bizede bi ispatla
Ben ip atlamayı beceremzdim asla
Ip ayağıma dolaşır yere düşerdim
Ve Üstüm başım hep topraktı
Bu adam çocukluğunu okul bahçesindeki kaydıraktan aşağı bırakti
Bilmezsiniz siz bilemezsiniz
Çünkü Neler yaşadım görmediniz...
5 ağustos 2022
Erhan Gündere
Kayıt Tarihi : 14.11.2022 21:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!