Küsme Bana Al Gülüm

Gönlümün edâlı kızıl goncasıydın sen gülüümm
Gün gülüverdi yüzüne, neşelendi şu ömrüm.

Sıyırdın kaftanını usulca üzerinden,
Kızardı utancından gönlümdeki bülbülüm.

Göz kırparak tattırdın sevenlere balını,
Güzeller senden aldı yanağının alını.

İffet senle utandı güllü gamzelerinden,
İsmet senle ma’sûmdu o ipeksi teninden.

Ayağını dikenin kanattı da bülbülün,
Vazgeçmedi asla o edâlı albeninden.

Sarı güller sararırken allığının ârından,
Ak güller ağarırdı kızılının nârından.

Güllerin efendisi özgende kıldı karar.
Ona aşık olanlar tesellî sende arar.

Kutsandı aşk perisi vecd ile sırlarından.
Âşıklar senle doğdu aşkının baharından.

Bir sevda ki târifi yok, tutkuluydu sevenler.
Kirpiğine yel deyse ölürdüler kahrından.

Sana bende vuruldum, aldın beni de benden.
Neden döndün yüzünü, çevirdin gül yüzümden.

Şehitler sana müştâk, süzülürken demleri,
Gayri bana neylesin ki ölümün elemleri.

Gözü yumuk giderdim, şehitlerin ardından.
Göçerim ben de gülüümm, sensizlik diyârından.

Al gülüm senin olsun, derme çatma şu ömrüm.
Senin küskün duruşun, son mâtemim ölümüm.....!

05 09 2012 / Çarşamba
Saat 16:30