ertelenen bir gülüş bırakmışsam yakana
tutunsun istemedim perçemine bir rüzgar
meğer yola çıkarken yağmurundan kaçmışım
göğsünü yarılayan hançer gibi sımsıcak
kapattı gözlerini o narin elleriyle
ölü bulutlarıyla yatıştı ruhum
dudak izi aramazdım ısırdığım elmada
bir düş yolculuğuyla varılsa vuslatlara
kuşlarla gittim
nar çiçeğim
/baka kaldı ardımdan/
hep kanat sesleriydi saçlarımda duyulan
güneşimdi elimde parmakların
sanki hiç ısınmayan
dağları insanlardan şehirlere hapsoldum
gecekondu sanarak
yaktılar aşk hanemi
hasret kaldım toprağa
gece karanlığına
uykuda suretimi parçalarken çığlıklar
o nazenin gülüşe
ben acılar ekledim
Kayıt Tarihi : 29.4.2005 10:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şubat 2003 tarihinde Trabzon'dan İzmir'e ilk gelişimin izlerini taşıyan bu şiir Tasfiye Dergisi'nin 3. sayısında mart-nisan 2005 tarihinde yayınlandı.
yaktılar aşk hanemi
hasret kaldım toprağa
gece karanlığına
tebrikler
kaleminize, yüreğinize sağlık.
TÜM YORUMLAR (1)