Şeyh Ebu Amır anlatır:
Neden tevbe ettim diye;
Bir gece çıktım dışarı:
Dikkat ile baktım göğe...
Bir kaç güvercini gördüm:
Gök yüzünde uçuyordu.
Onların Mevlayı zikri;
Beni tevbeye sevk etti.
Güvercinler beş taneydi.
Uçarak zikr ederlerdi.
Dikkatlice dinledim ben:
Aynen şöyle diyorlardı:
İlk güvercin şöyle diyor:
Her şeyin hazinesi katında olan,
Ondan belli miktarı indiren,
Mevlayı tesbih ederim..
İkinci güvercin ya sübhan diyor;
Peyğamberler göndererek,
Muhammedi aziz kılan;
Mevlayı tesbih ediyor...
Ücüncü güvercinde aynen:
Mevlayı tesbih ediyor.
Peyğamberler arasında:
Son nebi Muhammed diyor.
Dördüncü kuştan ikaz var:
Dünya ve her şey fanidir.
Baki olan yalnız ALLAH..
Haber vermiş Resulullah.
Beşincisinden davet eder:
Kalkınız ey ehli ğaflet:
Koşun Rabbinize doğru;
Ondadır sonsuz mağfiret.
Bu sözleri işidince;
kendimden geçtimdi o an.
Dünya sevgisinden geçtim.
Kalbimi boşalmış buldum..
Vaktaki sabaha erdim;
Niyetle yola koyuldum.
Bir mürşide teslim oldum.
Böylece Hakka yöneldim.
Kuş diliyle ikaz etti:
Beni alemlerim Rabbi.
Nasıp oldu bana böyle:
Allah dostlarının yolu.
Kayıt Tarihi : 20.7.2008 14:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
NOT: Şeyh Ebu Amır Hazretlerinin tevbe edip tasavvufa girmesini anlatan bu hikayenin orijinal aslı Ruhul Beyan tefsirinin arapçasının 5. cildinin 164. sayfasında mevcuttur. Nazım halinde ter. A. Sandıkçıoğlu




hasan konç
TÜM YORUMLAR (1)