Kuşların Sonsuzluğu Şiiri - Erçağ Akarca

Kuşlar hürriyeti bağırırlar sonsuz ağaçlara doğru
Sonsuz ağaçlar eğilirler Ege'den yükselen imbad rüzgarına doğru..
Rüzgarlar ki söylenmemiş sözcüklerin mütercimidir
Kuşların sonsuzluğu geceler boyu rüzgarları sorguluyor
Sorgulanan geceler üzgün meskenlerin rehinidir
Tüm rehinler hürriyeti bağırırlar tutsak kuşlar misali kafeslerinden,
Esaretleri yenmeye kuşlar kaçmaya çalışıyorlar bedbin sokaklardan,
Sokaklardan gelen sayhalar ulaştı semaya,ürkek kaldırımlardan,
Kaldırımlar ki gizli kalmış sevdaların zoraki mümessilidir
Sapsarı papatyalar yükselir sessizce kaldırımların maverasından,
Kuşların sonsuzluğu kaldırımlardan yükseler sayhaları dinliyor
İnsanlar yaşamayı yaşarken terk ediyor sokakları çekiliyor evlere
Evlere sığamaz ki bedenleri,bedenler sokakların gri aynası
Aynalar narsist duygulara gebe,atılıyor dilleri lal olan bedellere
Kuşların sonsuzluğu zifiri karanlıklardan,mavilikleri ayırıyor...