Kuşların Kanadına Takılır Kaktüsler

sonra ben gider bir ata sarılırım sen orda yoksundur
ben ata sarılım, bir orman kalkıp kaktüslerinden kalp yapar
yeşile nazır bir cam şahittir buna
bir de akşama varmaya kırılmış bir testi
vay ki ben sabah esintisini görmemiş bir güneştim
esmerleşmiş ruhumun gölgesizliğinde ikindiye varmaya yeltenmiştim….

gökyüzünden raviler diye unuttuk
unuttuk kuşların da bir göğsü olduğunu
oysa seherde rüzgârlar en meltemli yerinden okşanır
kuşlardır seherin sakince mırıldanan nefesi
bensiz... ah! bensiz mi duydun hu huu’ları âminleri…

çok puslu bir uzağın yalnızı olsan kimse fark etmezdi seni
ondan geldin bir kırılmanın içine mum oldun
et kokusunu duyunca ormanlar nasılda kaktüslerini yoldular
ah ben usul usul ışıyan yalnızlığınla yanardım
yanardım
yanardım
yalandın…

ormanların kalbinden
ve yalan bir alevden beri benim adım zehr
ben kuşlara terör estiririm
gökyüzü kaçkınları taklasal bir ifadeyle
maviden geçmeye nasılda meyleder
kuşların kursağında toprak kalmıştır bilirim…