Kuşların dansı Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Bir suyun yanıbaşında günün başında toparlanıldığında
Bir ağacın dallarından aşağı sallanan çocuğun şarkısında
Kuşlar vardı etrafımızı örten renklerin arka saflarında
Plak boşa dönüyordu sabah içilmiş çay ve sonrasında
Sözler duyulmaz olmuş, anlamını yitirmişti tüm mısra…
Ana baba olunca kaybolanlar bir şeyleri mi arıyorlardı
Eller nedensiz sıkılmış yumruk olmuştu o sıkıntısız anda
Örümcekler az ileride bir böceğin kaderini örüyorlardı
Hepsinin karnı açtı sonuçta ve bu hayatta kalma savaşıydı
Daha ileride ortalıkta güneşin tatlı ışığı tam da som altındı
Kuşlar yalnızca ötmüyor aynı zamanda dans ediyordu
Suyun sesi kuşun sesine karışmış yaz sıcağıyla eğleniyordu
Bazen duyulup sonra birden kayboluyordu bütünün coşkusu
Eski zaman ayinlerinin hüznünü hatırlatan bu anlarda:
Sıcaktan ve çok düşünmekten; çokça hiç düşünememekten,
Rüzgardan, çok düşlemekten ve çokça hiç düşleyememekten
Beyni zonkluyordu yaşlı adamın, uzanınca kendi boş gölgesinde
Acaba Tanrılar yine kurban mı istiyordu ! Asıl soru bu kez sıra kimde?
Bazı şeyler zihninde kayboluyordu istemeden, kendi kendinde
Hayalle gerçek birbirine karışıyordu sanki suyun ve kuşların sesinde
Bazı kuşlar göçüyor, bazısı tünüyor bazısı uçuyor; hepsi dönmüyordu
Su akıp gidiyor ve buhar olup uçuyordu sanki görünen manzarada
Kaybolanların hiç bir anlamı yokmuş gibi göründüğü bu zamanda
Şapkalı İnsanlar gelip geçip gidiyorlardı sokakların hatıralarında
Bir tek kuşlar anı yaşıyordu ve küçük bir çocuk yarışıyordu onlarla
Bisikletler geçiyor ve Bu çok da yakışıyordu hafızamızdaki fotoğrafa
Uzağa gitmeye hiç gerek yoktu hayatın hem başında hem de sonunda
Herkesin elinde bir reçete vardı, ama yapılacak şeyler belli değildi hala,
Hadi hatırlasana dünü! Zaman su gibi akıp geçiyor öksüz yarınlara
Sen hala bir kuş gibi hafifleyemedin. Ne şarkı söyledin ne de dans ettin
Dünya dönüp duruyor ne biz umurundayız onun ne de başka bir dünya!

Yılmaz BEKTAŞ