Kuşları Uçurduk Şiiri - Abdurrahman Karaş

Ninniler söyleyip uyuttuğumuz
Masallar anlatıp avuttuğumuz
Baktıkça dertleri unuttuğumuz
Kuşları uçurduk, göçüp gittiler

Meğerse büyümüş kumrularımız
Ha bire dönerken zaman çarkımız
Şimdi bomboş kaldı avuçlarımız
Kuşları uçurduk, göçüp gittiler

Bu birliktelik hep sürecek sandık
Kendi kendimizi böyle kandırdık
Hiç istemesek de işte ayrıldık
Kuşları uçurduk, göçüp gittiler

Biri kanatlandı uçtu güneye
Birisi yönünü döndü kuzeye
Kendi bağlarını kursunlar diye
Kuşları uçurduk, göçüp gittiler

Karaşi’yim içim hicranla dolu
Bakışlarım melul, gözlerim sulu
Anzer balı gibi çiçek kokulu
Kuşları uçurduk, göçüp gittiler