Kuşlar Yeni İcatlar Şiiri - Selcan Adalı

rüzgarsız çarpan kapıyı sevmem
kendi kendine çarpan kapıyı

rüzgarsız ev sevmem
koltuk ve banyoyla iyi anlaşmam
hayaletler benden pek hoşlanmaz

ama kendi kendine çarpan tokat çok güzel
bir anda çarpan tokata bayılırım
bir kuşla anne elinin arasındaki farkı unuturum
bir kaç sanise uçabilen bedensiz bir el

yeni icatları çok severim
her gün
yürürken
yüzüme en az iki kuş çarpar

her gün
yürürken
en az iki kuş
yüzüme
çarparak
ölür

artık alıştım
tam sigara alacakken
mağaza vitrinine bakacakken
manavda sivri biber seçecekken
selam verecekken birine
ya da öpecekken birini
kumral bir yüzle aynı izada
kırmızı uğursuz tüyler patlar
havada uçuşur
korkma bu normal derim
açıklayabilirim

bu arada zamanla normalleştim
kuşları biriktirdim sokakta bırakmadım
saksılara boş arsalara
kumsallara gömdüm
bazıları defter arasında
bir tanesi boynumda asılı

rüzgarsız çarpan kapıyı sevmem
ama kendi kendine çarpan tokat çok güzel
bir kuşla bir el arasındaki farkı unuturum
bir kaç saniyeliğine büyür terbiye edilirim
kuş mezarlığımı anlarım

her gün
yürürken
en az iki kuş
yüzüme
çarparak
ölür

çok azı sakat kalır
onları anlatmayacağım