Kuşlar ve Yangın Şiiri - Sabri Güler

Kuşlar ve Yangın

Zarar gelmez benden size,
Alın kuşlar aranıza.
Süzülsem gökyüzünde sizinle birlikte.
Bulutlarla selamlaşsam,
Dağlara el sallasam diyorum.
İner miyim bilmem oradan,
Nasıl görünür acaba dünya.
Biliyorum, uçuk kaçık bir hayal benimki,
Bir an kuş oluyorum gökyüzünde.
Sol şeridi göçmen kuşlara bırakıyorum.
Sonra uçaklar geçiyor dört bir yanımdan.
Anlıyorum, ne ulaşılmaz sanılan gökyüzünde.
Ne yeryüzünde rahat var bu insandan,
Yanan yada yakılan bir orman görüyorum.
İçim yanıyor, gitti yine bizim sığınaklar diyorum.
Kulaklarımı çınlatıyor çığlıkları yanan ağaçların,
Bir yanda orman yanıyor, bir yanda ben yanıyorum.
Su mu taşısam gagamla ırmaktan,
Söndürür mü gözyaşımı akıtsam,
Yoksa kanatlarımı mı örtsem,
Sönsün diye yangına,
Dikilen, kurtarılan her ağaç,
Yeryüzüne, insanlığa bir hatıra.
Uzun bir hayat sürmek değildir yaşamak,
Amaçsız nefes alıp vermekse hiç değil,
Ağaçlar sana gerecektir kol kanat,
Geçmedi zaman, bir ağaç da sen dik,
Yakan hainlere inat,
Ağaçlar yaşama uzatılan can simidi,
Tuttun nasihatimi bir ağaç da sen ektin,
Gönlüm şimdi huzur buldu, şimdi sevindi.

2007/TEMMUZ