Kuşlar İçin Şiiri - Bekir Dalkıç

Beni bana bırakın bu denizin ortasında.
Kendi kendime de susarım.
Belki bir tebessüm takılır oltama.
Alır boynuma asarım.

Kimse gelmesim peşimden ardı sıra.
Basıpta ezmesinler garip gölgemi.
Sızlıyor sızım sızım ağrım
Yatağım diye arafta yatarım.

Tükendi tükettikleri kalem.
Yırtıldı karaladıkları kağıt.
Buruşturup attım eski aklımı.
Şimdi yenisini yazarım.

Sırtlanıp götürsünler yazdığım şiirleri.
Çocukken yüzdüğüm nehirlere döksünler.
İçince o nehrin balıkları,
Sarhoş olup öpüşsünler.

Döner sanırdım dünyayı dönmezmiş,
Atar sanırdım kalbimi atmazmış,
Yağar sanmıştım bulutları tepemdeki,
Gidip başka bir yere yağdılar.

Sevdim, sövdüm, dayak yedim, dövdüm.
Kimseye muhtaç olmadan yaşadım, öldüm.
Mezarıma kuşlar için buğday yerine,
Avuç avuç bezelyeler serpsinler.