Kuşlar Gitsin Şiiri - Özdemir Aydın 2

Kuşlar gitsin, sen gitme...
Sen akıntılarda sessiz felaket,
Sen sade kahve, sen saadet...
Aylardan, ayrılıklardan alâmet,
Bardakta bal şerbet,
Ardı sıra kalakaldığım zerafet,
Sen leyli gecelerin dudağı şerazet...
Sen bana kızgın değilsin,
Sen göze almaya korktuğun aşka kızgınsın...
Sen korkakça kaçışına kızgınsın...
Ulan bu ayrılık hep bana mı,
Hep benim hayallerim mi kurşunlanacak,
Hep benim sinem mi yanacak,
Gel vazgeç bu gitme sevdasından,
Kuşlar gitsin, sen gitme...

Bu bendeki sevda değil hastalık, el ne bilsin...
Bu bendeki çağlak bir ırmağın gözyaşı, sel ne bilsin...
Bülbül düşmüş bir aşk derdine, gül ne bilsin...
Gitme, bakıp bakıp bu yollara üzülürsün,
Sen benim yarım gülüşüm...
Yalanım varsa kalbim kurusun,
Yalanım varsa Allah beni dertten derde düşürsün...
Sen bana değil, gururuna kızgınsın...
Beni ayaklar altına alarak kendini gururlu mu sanırsın,
Ulan kitapsız !!
Hangi kitapta yarım bırakmak yazar,
Kuşlar gitsin, sen gitme...

Sen ki şiiri dilinden vurmuş aşk mermisi...
Sen ki kalbin dil nidası...
Sen ki eylülün sel mirası....
Etme, giydirme cana ateş libası...
Hangi fırtına yuva kurmuş,
Hangi düş gerdeğini uyutmuş,
Hangi fakat düştüğünde sevdiğini unutmuş...
Gel vazgeç bu gitme telaşından,
Sen bana değil, kaderi yazan kaleme kızgınsın...
Ulan bu mutluluk dedikleri kaç kuruşmuş,
Hangi kahpe Sultan böyle buyurmuş,
Hangi keskin hançer böyle bir yara açmış,
Ulan yarı yolda adam satmakta mı vardı,
Kuşlar gitsin, sen gitme...
İllada gidecem diyorsan, git....!!!
Git ulan git... !! yolun açık olsun...
Dönersen nametsin ulan,
Dönersen namertsin beee NA MERT SİNNN...