Kuşlar Gidiyor Ülkemden

kuşlar gidiyor ülkemden
ne ben varım yanlarında
ne de özlenen annem
deniz kuru, dağlar çorak
kuşlar gidiyor ülkemden…

kuşlar gidiyor ülkemden
hüzünler terliyor bakışlarından
ve ardlarından ağlayan yalnız ben
kuşlar gidiyor ülkemden

kuşlar gidiyor ülkemden
bülbül gülden mahzun
ben sevdam yüzünden
hıçkırığın ömrü bugün uzadı.
kuşlar gidiyor ülkemden

kuşlar gidiyor ülkemden
kucaklarda sonsuz beton
yalnız parmak uçlarında umutlar
dağıttığım gülmeler doğmadığın günlerden
kuşlar gidiyor ülkemden

kuşlar gidiyor ülkemden
sevgi yüklenmiş yüreklere
bir de umut dünkü seherlerden
kuşlar gidiyor ülkemden
bebeler annesiz
anneler sevgisiz
ben hiç sizsiz olamam
gitmeyin!
göz yaşı bana
kar toprağa sarılır.
gitmeyin!

karalarla başladı içimde gecem
göğe onlar gömülür
toprağa da ben
bugün çareler çaresiz
son kuşlar da gitti ülkemden...