Kuşlar Donuyor Şiiri - Atilla Durukan

Kuşlar Donuyor
gölgeler kaplamış merdivenleri,
tuttugum dallarda ellerim yanıyor.
haziran ortası mevsimde,
kipriklerime konan kuşlar donuyor.
karşı parkın agaçları mahzun ve şaşkın,
açan çiçekleri ürkek ve korkak.
bir can hiraş feryat, kimin agladıgı belli degilki,
kipriklerimde, geçen yıllarım aglıyor.
ileride saygıdan duran kadının gözlerinde,
geçmişin dalgalarının sessiz haykırışları.
yatakta dönüp, dönüp baktıgım,
elimi uzatıp tutmak isterken seni.
bir anda yatagım soğuk ve sen yoksun,
uzattıgım ellerim şimdi aglıyor.
bir daha yandı ellerim,
bir an sag gözümde seninle yaşadıklarım.
sol gözümde hüznün kaplamıştı yapraklarını.
korna sesiyle geldim kendime,
ve anladım ki giden sen, ölen benmişim. mezarlıktaydım.