Kuşlar Da Teslim Oldu Şiiri - Samet Can

Kuşlar da teslim oldu

Küçük bir umut var dağlar ötesinde.
Küheylan oldu sevdiğim, kattı tozu dumana.
Kanlı postallılar, yurduma doldu!
Duydun mu sevdiğim? Kuşlar da teslim oldu!
Kuşların teslimiyeti, ruhumda gedikler açtı!
Ne çocuk masalı ne ozan türküsü,
Bir avarenin defteri tesellim oldu.
Ne kadar acı değil mi, kuşlar da teslim oldu!
Sesim güne yetmeyecek, biliyorum.
Güneş eski bir yemin gibi soldu.
Göğe bakmaktan, yükünü taşıyamaz oldu.
Gördün mü sevdiğim? Kuşlar da teslim oldu!
Düşmek mi? Teslim olmak mı? Kuşu tutmak mı?
Dünya, kanatlı mahkûmlarla dolu.
Dünya bildiğimiz veyahut hiç bilmediğimiz.
Âdem dedikleri, biraz çamur, biraz kan.
En cesur cümleyi pusturdu zaman.
Kuşlarla beraber gitti, bana ait ne varsa.
Eksildi kanat sesleri gökyüzünden.

Adını bulamadığın bir boşluk var yüreğimde.
Kimse görmedi, ölülerim var içimde!
Kimse sormadı, nereden düştü bu serçe?
Niye kuşlar teslim oldu?
Kanatlar değil mi bizi özgürlüğe imrendiren?
Her çarpışta iç çekişlerimiz.
Hâlâ gökyüzüne bakıyor gözlerimiz.
Kuş öldü, ardından diğerleri düştü!
Nevri tutuldu uyuyan sabahın!
Kimse bilmedi, payına ne düştü unutulanın?
Kuşlar gökyüzünden sürgün edildi!
Kanatları var, kırılgan ve öfkeli.
Evet bir gün, gün olur!
Ağarmış toprak saçarım saçlarına.
Fırlayıp zincirlerimden boşalırcasına.
Kuşlar öldü, gökyüzü yasında.
Bir bayrak gibi yarıya indi gök!
Hangi sabahı bekliyor bu insanlar?
Öfke kusuyor taş duvarlar!
Önce teslim oldu, sonra öldü kuşlar!