Kuşlar, Atlar, Çiçekler Şiiri - Bekir Da ...

Kuşlar uçtukça mutlu gökyüzünde gökyüzü kuşlarındır.
Atlar koştukça mutlu, kırlarım atlarındır.
Çiçekler açtıkça mutlu
Ve güldükçe çocuklar.
Çocuklara gülmek yakışır.
Yersiz yurtsuz çocuklara.

Uçamayan kuşlar da var oysa,
Koşamayan atlar da var,
Açamayan çiçekler de.
ve çocuklar var.
Yüzleri kireç çocular,
Yüzleri çarşaf çarşaf, kırış kırış.
Elsiz, ayaksık, oyuncaksız.
Elsizlik ayaksızlıkta birşey değildir aslında,
Oyuncaksız da olur belki ama,
Kuşlarsız olur mu onlar?
Atlarsız olur mu?
Çiçeklersiz?

Toprağa basmalı çocuklar önce, toprağa,
Kucağına yatmalılar toprak ananın,
Yağmurunda yunmalılar.
Kırlarda koşmalı yürekleri ağrısız, sızısız.
Kuşları duymalı kulakları,
Çiçekleri koklamalı,
Atlara dokunmalılar,

O halde uçuralım kuşları tekrar,
Koşturalım o atları,
Açtıralım çiçekleri rengarenk.
Ki iyileşsin çocuklar.
İyileştirelim onları.
İyileşsin çocuklar.