İnsanın insana kanat germediği yerde kuşlar vuruldu yüreğinden.
Yaşamak isterken bulutları delerek tüyleri yolundu bedenlerinden.
Yok! Yeryüzü dar geldi kuşlara çığlıkları sığmadı masmavi göklere
Bir kırık camdan dökülen parçalar gibi kanları döküldü her yere.
Anne benim omuzlarım yok! Bir kuşkonmaza döndü tüm bedenim.
Sevmek isterken deli mavi yüreğimin oynayışında çocuk ağladı.
Hem palyaçoyu hapse attılar hem kuşlar vuruldu gözlerinden anne.
Tüfek omza deme bana komutan bütün kuşları yük edindim ben.
Kayıt Tarihi : 2.8.2007 18:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Altay Öktem'e armağanımdır.
![Osman Demircan](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/08/02/kuslar-96.jpg)
Sevmek isterken deli mavi yüreğimin oynayışında çocuk ağladı.
Hem palyaçoyu hapse attılar hem kuşlar vuruldu gözlerinden anne.
Tüfek omza deme bana komutan bütün kuşları yük edindim ben.
bir kuştur her yürek gönül kafesinde çırpınan....
nefis bir çalışma olmuş
kutlarım
saygılar
TÜM YORUMLAR (1)