Kuşlar Şiiri - Nuri Gökhan Sonsel

Bu sabah bir duysaydın, o kuşların sesini,
Rüzgar bile susmuştu, tutmuştu nefesini.
Kalbimde bir ferahlık, hüzünlerim yok oldu,
Yudumladım yeniden, hayatın neşesini.

Kuşlar yuva yapmışlar, fakir zayıf dallara,
Sanki meydan okur gibi, geçen uzun yıllara.
Bilmezler ki kış ortası, cılız dallar çökecek,
Zavallı o kuşların, tüm hayatı bitecek.

Hür doğdular hür öldü, demesin sakın kimse,
O güzel güvercinler, nasıl girdi kafese.
Ellerinde tüfekler, kuş vururken avcılar,
Koşuyorlar ardından, neden nefes nefese.

Küçücük bir et için, kıyılır mı kuşlara,
Ne badire atlattı, dayandı sert kışlara.
Bir bıldırcın bir ördek, veya küçük bir keklik,
Savunmasız kuşları...vurmak mıdır erkeklik.