Sazındaydı yurdumun neşesi,
Yeşillenen ağaçlarındaydı
Baharın güzelliği,
Ve çiçekleriydi
Kuzularının can katan gülümsemesi…
Hele cıvıldaşan çocuklar koştururken
Anlamazlar ya nasıl geçtiğini günün,
Ama o yirmi dört saatlik bir gün
Yirmi dört altın barındıran
Verimli bir topraktır memleketime sorsan…
Özler insan beş dakika ayrı kalsa,
Anadan, babadan, yardan…
Uzakta yaşayamayan,
Nasıl dayanır doğup büyüdüğü toprakların
Gurbet dolu sevdasına…
Hem bulamaz hiçbir yerde böylesini;
Fırınlardan çıkan mis kokulu ekmeğini,
Birbirinden nefis yemeklerini,
Türkülerle yanan kuş seslerini,
Yeşerip büyüyen sevgilerini…
Sevdasını bulamaz mesela.
Bilir misin kuşlar gezer gezer
Niye geriye dönerler?
Çünkü derler: ‘Memleketten gayrisini bilmem,
O kadar yol gittim de bulamadım güzelini senden! ’
Kayıt Tarihi : 19.2.2015 17:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emrullah Karahan](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/02/19/kuslar-233.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!