Kuşlara hep imreniyorum.
Onlar düşünmeyi ve konuşmayı,
İyi beceriyorlar.
Konuşmadan düşünüyor,
Düşünmeden konuşuyorlar.
(İstanbul/1982)
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta