saydım on tane yoklar
koymuşuz çatıya yiyeceklerini
yemekle meşguller
küçücükler üşüşmüş
karın doyuruyorlar
o da ne
hepsi kanat çırpıp uçtular
korku panik halinde
olamaz kedicik
buda yapılırmı
öylede korkutulurmu
küçücük yüreklerinin
o anda
kanatlarını çırptıkları gibi
çırpıntılarını duyuyordum sanki
Kayıt Tarihi : 23.1.2009 19:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İstanbulda oğluma gitmiştim evi çatı katı bir kat aşağıda başka evin çatısı her gün oraya gelen kuşlara martılara ekmek kırıntılarını atar onları izlerdim o günlerden bir anı
TÜM YORUMLAR (3)