Kuşlar Şiiri - Yasemin Çalışkur

Ne çekilen acının farkında olabilirsin,
Ne de kalbimdeki çığlığı duyabilirsin..
Sen sadece hayatı kendi acından ibaret sanan,
Bir acizlik emsali olabilirsin.

Ağlamaklı bir uykunun koynundayım.
Düşten düşe düşerken,
Bir nöbet gibi irkiliyor bedenim.
Ruhsuz tenim titredikçe,
Adın duyuluyor dilimde.

Sızlar gibi, yankılanır gibi,
Yanar gibi, yakar gibi.
Uykuya haram gecelerin beşiğindeyim artık.
Sensiz geçen her gecenin ziyan edilişiyim.
Seven kalbin talan edilişiyim..

Boz renkli gökyüzü,
Yağmura yer açmıştı koynunda.
Huyunu bilmediğin aşkın suyuna,
Ne diye kapılırsın dedi,
Ve..
Güldü bana...

Çöldeki kum tanelerinin, bir damla suya olan özlemi gibi,
Özlemiştim oysa seni.
Susmak, susturulmak zamanıydı.
Uzatılan ele eşlik etme zamanıydı.

Kuşlar konacak yer bulamadı,
Hoyratça uçtular üzerimden.
Sesim kesildiğinde ise,
Çok uzaklarda, kanat çırpmaktaydılar.
Ruhum kadar bedenim de onlarlaydı artık.
Yasemin Çalışkur
29/03/2012