Küsküs azığı Şiiri - Gencay Coşkun

Yıkmak lazım gelirdi
Eskiye yeniye dair ne varsa
Ya da düşürülmek bulutlardan
Yerin yedi kat dibine
Yumruklarımda sıktığım
Tek sıcaklığım kendi kanımdı
Gözlerimden fışkıran
Dağları eritecek şimşeklerimdi
Eşek kadar olmuştu yalnızlığım
Hala tozar dururdu sehpalarda
Mor salkımlı üzümler vardı
Uzak diyarlarda asmalarda
Huzur neşterin ucu gibi keskin yollarda
Felaketler lokma niyetine
Küsküs azığı
Şafağınla midemdeydi

İki arada bir derede yaşam olmazdı
Ya kalacaksın
Ya gideceksin
Ortadaki ömür
Hep gariban
Hep sahipsiz
Hiç kimsesiz kalırdı

Tahtaların yan konulmadan üstüne
Küsmeden çıkmak lazımdı
Bu içlerin en dış kapısından
Düşsem de bir yerlerden
Gerçek olduğumu bir ben bilirim