.Küskünüm Sana İstanbul Şiiri - Gönül Ersin

KÜSKÜNÜM SANA İSTANBUL

ağacımdan döktü çiçeğimi yağmurların,
bunaldım bitmeyen lodoslarından
sende hayat bulup da kök salmışken,
yine senin olacak biliyorum kırdığın dallarım
ve
sonbaharında sararan yapraklarım.

Darmadağın etti rüzgarın beni,
savurup gubetlerde kök saldırdı,
fidanlar ağacından çok ayrı kaldı.

Özlemlerim oldun, umutlarım oldun,
bir gün,
hep bir gün,
elbet bir gün diyen dilim kurudu,
gözlerimin feri gibi halicin soldu,
hayalin puslandı havan misali
bulut- bulut döküldün gözlerimden.

Bitmeyen gurbetlerime bile yettin,
bitmiyor İstanbul, bitmiyor derdin.
Sırtını dönüpte gir yatağıma,
görme
ıslattığım yastıkları gözyaşlarımla,
sorma gecelerimi, sarılma bana,
aynı yorganda faydasız küsmelerim bilsem de,
pijamam gibisin üzerimdeki ne çare,
aldırmıyorsun hiç bir tehdidime..

Seni, Ankara'nın sert rüzgarına sereceğim yıkadıkça,
ve
toplamayacağım asla kurusanda..
Özlemim ipte kalacak balkonumda
iki mandal arası kıskacında...

/Bitmeyen özlemler saklasa da öfkenin bulutlarını gözlerde,
sağanakları hasret olur boşalır, sessizce dolaşan kan gibi yürekte.../

Gönül Ersin
***Kiraz Çiçeği***