Küskünüm Sana İstanbul...

Ah be istanbul yedin ömrümü
Bu senemde böyle geçti
Gecelerin ızsız ve karanlık

Birden bire
Yılların yorgunluğu çöktü üstüme
Sahte gülüş aysız gece
Yıkılmadın ayaktasın
Gençliğimi yedin istanbul

Boynumda bunca yük
Dolaştım durdum yıllarca
bunları yaşamak içinmi ömrüm geçti bunca
Neden ağlattın beni
Yorgun düştü beden günlerim hep çile
Geceler izdırap
Güneş ise küskün dil ise suskun
Benim için artık bittin
Konuşturma beni istanbul

Izsız sokaklarda gezerken
Nemli gözlerden etrafa bakarken
Bir başka olur istanbul geceleri

Denizin dalgaları
Gemilere vurur
Usul usul ilerlerim sonu olmayan yollardan
Bazen ağlatır bazen güldürür
Akşam rüzgarı eser yalnızlığıma

Senelerin acısıdır birikmiş yüreğimde
Döndüğüm her köşe başında solmuş bir çiçek
Suskunluğumu bu gecede bozmadım
Takılmış dudaklarıma adın
Bırak artık yakamı
Küskünüm sana
Konuşturma beni istanbul...
Hüseyin yanmaz
29/05/2011