@@@@ Küskünüm Sana Felk @@@@

Ben hep suskunluğumun kalesindeyim
Bu oda her gün böyle ağıt gibidir
herkesin yükü benim sırtımda
Dört bir yanım kuru yalnızlık
Eziliyorum gecelerin bulanık yüzünde
Ustura kesimi kanar burda karanlık
Odamın dört bir yanı ağlama duvarı
Yağmurlar ağlar camlarda siğim siğim
Küsmüşüm feleğe bi kere daha barışmam

Zamanı çekip bi ucundan
Yorgan edip çekiyorum üstüme
Hani oturup şiirde yazmasam
Delireceğim belliki göz göre göre
Bir uçurumun kenarına oturmuşum
Seni çizmeye çalışıyorum sessizliğime
Eşyalar bile gülüşüyor halime
Çok çektim bu gurbette ben çok
Küsmüşüm feleğe bi kere daha barışmam

Ah ömrümü eskittiğim gurbet
Belki bir gün kurtulurum senden
Dönerim gençliğimi serdiğim
Körfezin iyot kokulu tuzlu yollarına
Bi zaman deli taylar gibi koştuğum
Sevgililer avuttuğum o kutlu şehre
Bu defa ihtiyarlığımı avutmak için..
Belki feleğin ne suçu var diyeceksiniz
Amma küstüm bikere feleğe daha barışmam

Şimdi delice bir hüzün yağıyor
Yenilmiş insanlığımın üstüne
Oysa ben nede çok sevmiştim sevmeyi
İçimde kuşların uçuştuğu çağlar
Hani pembe açardı ada da çağlalar
Bazen kordonda bazen heykelde
Kuş cıvıltısı gibi gülüşleriyle
İzmirli kızların birbirlerine inad
Gözlerimize sevda sıvadığı çağlar
Oysa şimdi tükenişi yaşıyoruz gurbette
Yok felek yok boşuna uğraşma
Küsmüşüm bikere sana daha barışmam...