Küskünüm Şiiri - Mehmet Gıynaş

Bağımda gonca gülüm soldurdu
Gülü dikeni birbirine kırdırdı
Hem bülbülüm dalıma küstürdü
Gönül ben bu taşkın sellere küskünüm

Kervanımı bizden alıp götürdü
Ol dost sohbetin ardı sıra süpürdü
Kavuştuk derken derya oldu köpürdü
Gönül ben bu uzak yollara küskünüm

Beraber içtik feleğin acı tasından
Ben de aldım nasibimi dostun yasından
Sitemim toprak değil sema katından
Gönül ben bu vefasız kullara küskünüm

Ömür vuslat dilendi yar dergahından
Torbası hep boş döndü aşk tezgahından
Acı feryadıma bir güfte bulamayan
Mehmedim ben bu aciz tellere küskünüm