Küskünüm! Şiiri - Alirıza Akdere

Bu şiirde sevda yok!
Küskünüm herkese herşeye
Aşk döküldü yaprak yaprak dilimden
Kızgınlık sardı suratımı, gülmüyor yüzüm
Dünyam karanlık,güneş doğmaz ülkeme
Bana düşmez aşk şiiri yazmak
Çünkü sevdaya küskünüm!

Bu şiirde huzur yok!
Bulamadım, tadamadım hiçbir yerde
Yıkılan şehirde moloz yığını gibi herşey
Renksiz,tadsız, anlamsız...
Gözyaşlarım donmuş, duygu akmıyor
Oysa!
Yağmur gibi yağsın isterdim
Şimdi kokusuyla yetiniyorum!

Bu şiirde Vefa yok!
Vefasızlık doğmuş ben bilmeyeli
Nasıl dönülür bu hale
O kadar sıktı ki halka galiba boğuluyorum
Yavaş yavaş batan taş gibi
Gittikçe ağırlaşıyor ve gömülüyorum!

Bu şiirde umut yok!
Olmadı dünyamda
Umut bağlanılmazmış
Ne gençliğe,ne sevgiliye, ne paraya...
Dürütlük beyaz bir kuş gibi havalanmış gökyüzüne
kaybolmuş bulutların arasında

Bu şiirde sen de yoksun! !
Senide bıraktım hislerimle
Güller soldu şimdiden
Yüreklere dokunan ses gibi
Olman gereken yerdesin şimdi
Bırakamazdım sana parçalaman için göğsümde bir yer
Üç damla kanım kalsın bari kanatma! !

Bu şiirde bende yokum
Kalemim kırılıyor,, bükülüyor
Harfler yazmamak için mısraları şekilden şekile giriyor
Bu şiirde bende yokum!
Açıldı mezarım yazdıkça giriyorum içine
Mısralar kefenimi sardı,duygular toprağımı attı üstüme
Bir sağ elim kaldı dışarıda
Sana onunla yazıyorum! ! !