Küskünüm Şiiri - Ahmet Turan Yalçın

İçinde sen yoksan güne küskünüm,
Alıp verdiğim nefeste cana küskünüm,
Dost sandığım kullara,ne şu kadere,
Hepsinden daha çok sana küskünüm.

Uzayıp giden,sonu olmayan yollara,
Seni benden alan saran kollara,
Yüzüme gülüp de sırtımdan vuranlara,
Düşmanımı geçen dostlara küskünüm.

Her akşam umutlarımı batıran güneşe
Küskünüm boynumu büken kedere,
Barışmam bir daha mahşer de bile,
Arkamdan haykıracak dile küskünüm.

Ufkumu kap kara karanlık kaplasa
Gözlerin ışıtır o zaman dünyamı inan,
Aşkınla yıkılıp düştüğüm o an,
Elimi tutmayan ele küskünüm.

Bak gör aşkından kalan eseri,
Kimi deli dese de,kimi serseri,
Sevgimi emanet ettiğim kalbi,
Virana çeviren aşka küskünüm,

Ne kadar istesem de sana asla kıyamam,
Sevgin zehir olsa dahi içmeden duramam,
Her yalan sözlerine yeniden kansam,
Gözümü açacak kula küskünüm.