Küskünüm Şiiri - Taner Vahap Karataş

Dağlar dağlar yüce dağlar
Akar pınarların çağlar
Durmaz bu gözlerim ağlar
İnsanoğluna küskünüm

Karanlıklarda yürürüm
Yari düşümde görürüm
Eriyip biter çürürüm
Muratsız bahta küskünüm

Bırak gideyim ben yare
Olur derdime bin çare
Sarp kayalar pare pare
Yolsuz dağlara küskünüm

Durmaz akar engin sular
Alır gider körpe canlar
Dere ırmaklar pınarlar
Geçitsiz suya küskünüm

Vuslat için yola düştüm
Acaip bir derde düştüm
Mecalsiz bir hale düştüm
Dikenli yollara küskünüm

Bu yolda çok bela vardır
Ne insfasız yarim vardır
Benimde Allahım Vardır
İnsafsız yare küskünüm