Küskünlerin Türküsü... Şiiri - Ulvi Ziya

Yarınlar,dün olup gitti; derdimize dert katarak...
Kaderimiz alay etti binbir engel atlatarak...
Yemsiz,yorgun atlar gibi; terli ulaştık akşama,
Geceyi sardık yaraya,gözyaşıyla ıslatarak...

Nâmertlerle karşılaşıp,gün boyu yutkunduk durduk...
Olduğumuz gibi görünsek,kesin suçlu olurduk...
Derin sevgi denizimiz bulandırıldı gün be gün;
Cennet gibiydi içimiz,susuz kalarak kuruduk...

Yorgun argın akşamlayıp,sabah uyandık nefretle...
Güneş doğdu,güneş battı,bizim çilemiz bitmedi...
Yağcı olanlar uçtular,ağırlaştık kaldık dertle...
Azmimiz ve gayretimiz yükselmemize yetmedi...

Dünyâ kalmaz bir kararda; birşeyler artar,eksilir...
Allah diler,arık atlar birer küheylân kesilir...
Bakarsın ki kaçan o kuş dönerek konmuş başına;
Zafer:kesintisiz çaba :tâlihe neden küsülür ? ...