Küskünler Ağlaması Şiiri - Ayşen Gacan G ...

Güzdü, yaprak döken güllerde, akşamın kızıl sancısı
aşk kara bir tren vagonunda ayrılığa uğurlanmıştı
gezinirken kara bir kuzgun gibi başında düşünceleri
sise batmıştı denizi ve şehri
acıydı ve güzeldi bu baş dönmesi

Güzün kızıl yapraklı taze geliniydi gül oysa
aşk gözüne bakıp titrerdi incitmekten korkarak
akşamlar büyülüydü, ince sızılarla inerken geceler
açardı yaseminler, ayışığına üfleyerek kokularını
çayların balkonunda esintiler, esintiler
mutlu hatıralarda kalan güllerin diken diken
kıvılcımlı aşkı

Geldim sonsuzluğu terkedip, savaş ülkesinin
bozuk çarklı, bozuk dişli kapanına
kapandı kapan, açıldı ömrüm bir geniş karanlığa
karanlığa, umutsuzluğa mahkum edilen insanlarla
omuz omuzayız, otobüslerde, sokaklarda, banklarda

Yine güz, yine güz, yine
gülsüzüz, akşamlarımız yok
küskünüz kendimize, sana da..
barıştırın bizi, barıştırın bizi
yarına.., yar ’a..., ya..